Świadomość autoagresji
Autoagresja to działanie lub szereg działań mających na celu spowodowanie psychicznej albo fizycznej szkody, jest to agresja skierowana „do wewnątrz”. To pewne zaburzenie instynktu samozachowawczego, który wyraża się tendencją do samookaleczeń, samouszkodzeń zagrażających zdrowiu, a nawet życiu.
W naszym społeczeństwie, często uważa się, że ktoś, kto ma problem z autoagresją jest głupi i chce zwrócić na siebie uwagę. Tymczasem, autoagresja jest poważnym problemem, może być objawem zaburzeń psychicznych i w pewnym momencie przestaje być zależna od woli osoby okaleczającej się.
Z pewnego powodu jest to dla mnie ważna kwestia. Kwestia, w której już coś mi się udało zrobić i której zamierzam poświęcić część życia.
A dla zainteresowanych, moje badania: >klik<.
Powiem może zbyt dosadnie, ale dla mnie ktoś, kto jest w stanie uderzyć dziecko, to chuj, który nie zasługuje nawet na odrobinę szacunku.
Wielu rodziców myśli, że skoro nie robi dziecku dużej krzywdy (no co, nigdy nic nie miało złamane...), to wszystko jest w porządku. Nie jest. Bo nawet głupi "klaps" powoduje ogromne spustoszenie w psychice dziecka.
W mojej opinii, kary za przemoc wobec dzieci powinny być znacznie wyższe.
Może to mało współgra z moimi innymi poglądami, ale tak, jestem przeciwko karaniu za posiadanie narkotyków. Jestem za wspieraniem terapii substytucyjnej. Jestem za punktami wymiany igieł. Pomyślmy logicznie - jeśli ktoś ćpa od 20 lat, był na 553 odwykach, to 554. mu nie pomoże. Natomiast terapia substytucyjna - owszem. A nawet jeśli nie, to dzięki punktom wymiany igieł, przynajmniej nie złapie HIVa czy żółtaczki.
Tak, jestem zdecydowaną przeciwniczką aborcji i eutanazji. O eutanazji już kiedyś na blogu pisałam, a co do aborcji - wystarczy mieć minimalną wiedzę biologiczną, aby rozumieć, że dziecko nienarodzone jest człowiekiem. Kobiety, które mówią coś o wyborze są głupie, bo wybór miały, jak szły z kimś do łóżka. Może kiedyś napiszę na ten temat więcej, teraz nie chcę się zbytnio rozpisywać...
